Во 1912 година во едно студено и магливо утро на 2 февруари, во Ивањица сместена во живописната Шумадија, во семејството на Јован и Теодора Крапчев, се роди како шесто дете Дамјан, кој нагалено го добива името Дане кое ќе го носи до крајот на животот.

Kај него почна да се буди свеста за посебноста на македонскиот народ. По завршување на гимназијата се запиша на Правниот факултет во Белград, најнапред како редовен студент. (Никола Милосковски)

Во 1937 година Дане се сели од едно место на друго. Едно време останува во Буњаковец, Мала Станица, а потоа Долно Нерези, најнапред како потстанар на семејството Саздовски, а потоа како нивни зет. Во предвоениот период активен е во СКОЈ, а учествува во две од трите организирани диверзантски акции на рудникот Радуша.

Почетните месеци од 1941 година беа обележани со крупни настани. Дане сметаше дека тогаш може да покаже сé што дотогаш научи. Тоа и го стори. Истата година застана под знамето на тогашната КПЈ и неуморно се подготвуваше за долгоочекуваната офанзива што требаше да се случи во 1944 година. Со формирање на Првиот скопски партизански одред Дане беше одреден за политички комесар и со својата чета дејствуваше на Скопска Црна Гора.

Се случи и тој очекуван пролетен настан кога се вклучи кон партизанските единици назначен како политички комесар. Поседуваше високи квалитети и способност истите да ги пренесе и на другите борци.

Но за жал тој беше еден од оние борци кој не успеа да и се восхити на светлината. Токму во таа пролетна офанзива, 1944 година, на 24 Мај во судир со бугарскиот окупатор, кога батаљонот тргнуваше во еден од последните јуриши во бујната, шумовита Плачковица залутан куршум го најде своето место токму во телото на првоборецот Дане. Во тој миг згасна еден млад живот, храбар борец и смел син на нашата татковина. Згасна во најубавото годишно време –пролетта, во најубавиот месец мај и овој месец го закити со уште една значајна дата. Тешка беше загубата. Остана закопан во пазувите на планината, со себе ја закопа војната, а ни ја подари слободата.

Како ученици во ова училиште горди сме што учиме во училиштето коe го носи името на човек кој целиот свој живот го посвети на татковината. Чувствуваме должност гордо да се поклониме пред бистата на Дане Крапчев, да положиме свежо цвеќе, затоа што тој со својот боречки револуционерен и неуморен дух стана причина за нашата гордост.

Иако тој не е веќе меѓу нас , не може да се заборави еден таков човек кој служи како пример на секој млад човек, за тоа како треба да се сака татковината.

Изработиле: КРЕАТИВЦИ-секција за мултикултура и интеркултура