Наградени првенците во Општина Гази Баба

3000 денари за ученикот на генерација – Aлексеј Стојановиќ

Денес градоначалникот Бобан Стефковски имаше средба со учениците на генерација од општинските основни училишта на територија на Општина Гази Баба.

Горди сме на успесите на нашиот првенец Алексеј Стојановиќ

Благодарност до општина Гази Баба и градоначалникот г-н Бобан Стефковски за поддршката на секое поле во образовниот процес во сите училишта на територија на општина Гази Баба !!!

Избор на првенец на генерација

Драги деветооделенци

Се наближува крајот на учебната година а со тоа и крајот на вашето образование во нашето училиште. Дојде време да ја почнеме процедурата за избор на првенец на генерација. Пријавувањето трае до 1 јуни 2022, а документите да се достават кај наставничката Катерина Лукарова. Среќно!

Во продолжение е Правилникот за пофалби и награди

Направи со мене, а не за мене

На 16.11.2021 год. во Даут-пашиниот амам, од страна на ОУРЦ „Иднина“ – Скопје беше промовирана збирка со литературни творби со наслов „Направи со мене, а  не за мене“ напишана од ученици од повеќе општински училишта. Наши ученици и нивните ментори преку своите литературни творења како и преку учество во online работилници дадоа свој придонес кон градење на инклузивната клима и подигање на свеста за прифаќање и почитување на различностите,  особено во делот на врсничка соработка. Делата на Христијан Гочевски-Иваноски, Ања Јовановска и Гораст Стојановски од ООУ „Дане Крапчев“ – Скопје се едни од делата кои ја збогатуваат оваа збирка. Овие ученици на еден креативен и инспиративен начин ја отсликуваат потребата од промени кои се случуваат во општеството кон постигнување на еднаквост и рамноправност на секој поединец.

ООУ „Дане Крапчев“ – Скопје доби благодарница за хуманост и соработка.

Сертификати за учество на конкурс за избор на најдобра литературна творба доделени на учениците:

Ања Јовановска

Христијан Гочевски-Ивановски

Гораст Стојановски

Ангела Анѓелкоска

Ангела Илиевска

Илина Нестороска

Ева Наумовска

Михаела Димчова

Бојана Филипова

Признание за учество на литературен конкурс доделени на наставниците – менори:

Катица Стојчевска

Ивона Миленкова

Билјана Трајановска

Лидија Ѓорѓиева

Објавените творби во збирката на учениците од нашето училиште може да ги прочитате на линкот од блогот „Дружината на Дане Крапчев“

Ги собираме плодовите од градината на Дане Крапчев

Денес, 05.06.2021г. беа доделени наградите од учеството на Републичкиот детски литературен фестивал ,,Ракатки-2021,,. Честитки и уште многу успеси во иднина за нашите ученици -Алексеј Стојановиќ VIII 3 – I награда и Лорина Јакимовска IХ 4 – III награда.

Прво место за песна на конкурсот „БЗР од мали нозе 2021“

      На конкурсот „БЗР ОД МАЛИ НОЗЕ 2021 година”, песната со наслов БЕЗБЕДНОСТ И ЗДРАВЈЕ ПРИ РАБОТА  чиј автор е ученикот Христијан Гочевски Иваноски  со ментор – наставничката Билјана Трајановска, од ООУ„ Дане Крапчев “- Гази Баба   беше рангирана и освои награда:

 – Безбедност и здравје при работа , Христијан Гочевски Иваноски – V-1 одд – Прво место во Категорија 1 – Песна на тема безбедност и здравје при работа .

Честитки за ХРИСТИЈАН!

БЕЗБЕДНОСТ И ЗДРАВЈЕ ПРИ РАБОТА

Секој мора да знае

за утре да не се кае,

животот е еден

но, не секому е меден.

Во рудникот влегува рудар.

Тој мора да е мудар.

На главата да носи  шлем

со македонскиот амблем.

Катастрофа ко од шала,

ќе настане од грешка мала

со хемиски препарати и

електрични апарати.

Здравствениот работник

маска и ракавици да носи ,

неговите најмили

болест  да не ги покоси.

                                                                                                         Христијан Гочевски Иваноски  V-1

 Работното место                                                                       O.O.У:,,Дане Крапчев”-Скопје

 не секогаш е лесно.                                                                  Ментор:Билјана Трајановска

Биди информиран,                                                                    Конкурс за категорија:1

во униформа програмиран!                                

Детски лирски треперења 2020

ЧЕСТИТКИ!!!

Творбата на ученикот Горазд Стојановски од 6-4 одд. под менторство на наставничката Јагода Филиповска е избрана меѓу наградените творби кои ќе бидат учесници на 41. Фестивал за детско поетско творештво „Детски лирски треперења“ кој се одржува од 1969 година во Детското одморалиште РАДОСТИ – Охрид.

Учесниците со одбраните трудови ќе учествуваат три дена на завршната манифестација која што ќе се одржува Детското одморалиште РАДОСТИ – ОХРИД. За датумот на одржување учесниците ќе бидат дополнително информирани. Сојузот
очекува дека состојбите со пандемијата ќе бидат значително подобрени во периодот што следува, па ќе бидат сосздадени услови за безбедно одржување на фестивалот, за што ќе бидат
известени и учесниците и сите заинтересирани страни.


За Фестивалот ќе биде издаден и зборник на песни Крајезерски бранувања-41 Детски лирски треперења во кој ќе бидат застапени наградените песни, наградените творби.

Во прилог е целосното известување

Третонаградени творби на ликовниот и литературниот конкурс во категорија од VI-IX одд.

Да се заштитиме седејќи дома и творејќи

       Животот е мозаик составен од светли и темни полиња, меѓу нив прошаран и со сите нивни свели и темни нијанси. Јас сѐ уште го живеам моето детство , најубавиот период од животот, барем така ги слушам ми велат постарите иако сѐ уште не сум го почуствувал тоа и не ги разбирам. И фразата дека животот е мозаик сум ја слушнал и самиот не знам од каде, но како растам така станувам свесен дека можеби и има вистина во тоа што го велат поискусните и помудрите од нас. Тоа го почуствував пред извесно  време, доволно долго за да сфатам многу работи за животот иако сум сѐ уште мал.  

           Беше вторник, десетти март кога отидов втора смена во училиште. Тој ден како и сите други денови се радувава што ќе излезам од дома, што ќе ги видам другарчињата, но бев и малку нервозен што тој ден имавме тест, а тестовите на секој од нас учениците и не ни се баш драги. Супер си поминав дента, супер поминав и на тестот, но кога завршија часовите разбрав дека од утредента нема да одиме на училиште наредните две недели. Не можам да опишам како јас и моите другарчиња скокавме од радост, всушност и бевме начуле дека се случува нешто, дека се појавила некоја заразна болест, но не ни бевме свесни што навистина значи тоа и колку е опасно, нас во моментот ни беше важно дека сме ослободени дома. Пресреќен отидов дома.Го фрлив ранецот онака со олеснување и ѝ кажав на мајка ми која беше веќе информирана.  Супер беше првите ден, два, три. Дома сите собрани како одамна што не сме биле, освен што не одев на училиште и мајка ми беше дома па се грижеше за нас , ни удоволуваше и правеше сѐ она што морав да го правам секој ден сам дури одев на училиште, а таа на работа. Поминуваа деновите и полека сфаќам дека не е сѐ така наивно како што ми изгледаше на почетокот.Моите постојано слушаа вести на телевизија,  а јас ја гледав нивната загриженост и полека сфаќав дека ситуацијата е сериозна. Иако ни беше досадно дома, несмевме да излегуваме надвор со сестра ми и постојано седевме дома. Не можев да одам ниту до малскиот кош да си поиграм кошарка со другарчињата, нешто во што навистина уживам. Наскоро почна да ми станува потешко и полошо дома, во однос на тоа да одам во училиште и да си другарувам со другарите. Постојано слушав дека ако седам дома ќе се заштитам од тоа зло, од заразната болест која ни го окупираше нашето секојдневие и нашите животи и ја демне мојата околина и сите драги луѓе кои сега сфаќам колку ми значат. Тоа зло кое ми го смени моето убаво, безгрижно  детско секојдневие , ме затвори дома, ми го ограничи движењето, заборавив како е веќе да  излезам на улица или во продавница слободно и сигурно како порано. Но сепак  верувам дека јас како и сите ние ако сме дисциплинирани и послушни луѓе, како што кажуваат на телевизија, ќе придонесеме да се спречи ширењето и да се уништи ова зло што нѐ обзеде. Животот ми се смени за кратко, но од сето ова  јас почуствував поголема топлина во домот, овој краток период како да нѐ зближи сите дома и ни покажа колку сме си важни едни на други, колку си требаме и колку си значиме. Моите како и многу други родители постојано беа во трка со времето и животот. Сега дома имам постојано топол ручек, некое домашно колаче од мајка ми но и разговор, игри, анимации и многу други креативни работи што порано немавме време да ги правиме. Освен тоа од самиот почеток на ситуацијава и од училиште имаме задолженија за да можеме успешно да ја завршиме оваа учебна година, па со тоа побргу и поубаво ми поминува времето, учам, ги праќам домашните работи на наставниците потоа чекам одговор и така…Ах другарчиња мои си седиме дома со цел да се заштитиме сами себе но и другите, но сфатив дека слободата која толку често сме слушале дека е важна, а толку тоа сме го потценувале, навистина била важна. И сега седејќи дома и пишувајќи го ова си замислувам како ќе помине ова за кусо време и повторно сите ќе  се вратиме на своите обврски, ќе играме,  ќе бидеме слободни како птици , но сите ние ќе научиме важна животна лекција.

         Седам дома, учам, творам, го живеам животот но не како до сега по свое, туку како ќе ни наложат, по нечии туѓи препораки, но секое лошо за добро е , како што рекле старите. Ајде по сето ова сите да излеземе победници, сите да сфатиме колку е важно прво сите да сме живи и здрави, да сфатиме колку е важно да си направиме муабет со соседот за времето или за некоја друга општа работа без притоа да не го гледаме во очи и избегнуваме старвувајќи дека можеби ќе нѐ зарази. Благодарение на оваа подмолна болест, сфаќам дека и не било сѐ така црно како што сме си мислеле, сега сфаќам дека животот  бил убав. Седам дома учам, творам и го чекам подоброто наше утре.

Дарио Ристовски 7-3 одд

Цртежот е на Давид Цветковски 8-3 одд.

Третонаградени творби на ликовниот и литературниот конкурс во категорија од II-V одд.

Мојот мачор Црнко

Јас имам мачор црн,

поголем е од диња,

дебел е ко свиња!

Ех, тој досаден Црнко,

само во гајби лежи

и сѐ повеќе тежи!

Никој не го сака,

е тоа му е мака!

Досаден е, само пишти,

како да го тепаат, вришти!

Јас имам мачор црн,

поголем од диња,

црн ко тиња!

Давид Арнаудов 5-4 одд.

Цртежот е на Семир Сехралтиќ 5-2 одд

Второнаградени творби од ликовниот и литературниот конкурс во категорија од VI-IX одд.

Цртежот е дело на Дина Шабановиќ IX3 одд.

Да се заштитиме седејќи дома и творејќи

                Дома сум веќе четврта седмица, училиштето е затворено. Ретко излегувам, само во двор. Гледам и не можам да верувам. Се радувам кога гледам дека природата полека започнува да се буди. Сега како никогаш претходно  човек може да ја набљудува природата.

                Ги нема звуците на автомобилите, по улиците ги нема и бучните мотори, ги нема нервозните возачи, забрзаните луѓе по улиците. Го  нема џагорот на децата кои одат или се враќаат од училиште. Нема никој, нема ништо.

На улиците има само бездомни кучиња. И тие се чудат  и сигурно се прашуваат, каде се луѓето, каде заминале?

                Влегувам дома, отворам интернет, гледам видео клипови  снимени со дрон  во мојот град, во  моето Скопје. Тажно е, празно, во прв момент гледам чисти улици зеленило покрај тротоарите , расцутени  цвеќиња , но нема живот, ги нема луѓето. Ги гледам снимките од Рим, Венеција, Париз,  Њујорк, Лондон, Пекинг, не можам да верувам, тие милионски градови сега се празни. Светот застана.

                 Кој би рекол ? Зарем е можно?

                 Никогаш не помислував дека светот може да застане . Дека таа огромна кошница ќе се смири, ќе мирува. Дека човек од човек на улица ќе се плаши, дека луѓето ќе бегаат едни од други. Дека нема да можеш да си купиш храна, дека нема да можеш да излезеш кога сакаш. Дека пролетното сонце ќе го гледаш само низ прозорец. Но се случи и тоа. Сите сме во шок. Светот се бори против мал, невидлив убиец.  Сѐ  ова е толку неверојатно и збунувачко. Сите постојано се прашуваме, ќе издржиме ли, уште колку  ќе трае  ова, уште колку луѓе ќе заболат , колку ќе се излечат, ќе се најде ли лек,  ќе издржат ли докторите, ќе има ли доволни маски, ракавици , ќе излеземи ли како победници?

                  Веројатно уште долго ќе се прашуваме, уште долго ќе бидеме затворени дома, уште долго ќе се будиме и легнуваме со гледење  вести. И јас редовно ги слушам иако претходно никогаш не сум го правела тоа.

Најчесто употребувани зборови овој месец се: Корона, Ковид 19, Филипче, респиратори, полициски час, карантин, пресконференција….чудни некои зборови.

Се прашувам ќе издржат ли сите? Ова ни е можеби некое предупредување од природата дека има и посилни од нас луѓето.

Сите велат кога ова ќе заврши ќе мора да живееме со побавно темпо, ќе мора да мислиме повеќе на себе, на нашето здравје, на нашите семејства, ќе мора повеќе да се сакаме себе си и природата.

                     Знам дека ќе излеземе како победници.Знам дека ќе го победиме невидливиот убиец. Знам дека  светот повторно ќе продолжи да живее. Но знам и дека човекот ќе треба да сфати дека не е најмоќен. Дека малите и невидливите нешта се најмоќни и најголеми. Против нив си немоќен.

                                                                                                                                       Лорина Јакимовска 8/4 одд

Второнаградени творби на ликовниот и литературниот конкурс во категорија од II-V одд

  Цртежот е дело на Анастасија Ивановска 4-3 одд.

Да се заштитиме седејќи дома и творејќи

Седете дома

затоа што ѕвонат звона

со вирусот Корона.

Вирусот Корона

се шири како

брза дијабола.

Мораме да седиме дома

бидејќи Корона

 е на слобода.

Не треба дома да тагуваме,

треба да се забавуваме!

Ведран Вељковиќ 3-4 оддд